دومین کافکایی..
جمعه, ۲۸ خرداد ۱۳۹۵، ۰۸:۴۷ ب.ظ
دو.
مراوده با انسان ها کژ راهه ای است به سوی خودنگری..
اختراع انزوا
..استفاده از مطالب این وب سایت با ذکر منبع آزاد است
کاش سرخ پوست بودیم، همیشه آماده، تازان بر گرده ی اسب. پشت خمانده در باد، در دشتی لرزان، میان زمین و آسمان مدام در تب و تاب. تا آن جا که دیگر به مهمیز نیازی نباشد، چرا که نیازی به مهمیز نیست. تا آن جا که لگام را رها کنیم، چرا که دیگر از لگام نشانی نیست؛ و دشت چنان چمنزاری درو شده و هموار در مقابل چشم هامان محو شود و از یال و سر اسب دیگر نشانی نماند.. [فرانتس کافکا]
طبقه بندی موضوعی
-
پلکان زرد
(۸) -
جستار نویسی
(۴) -
نقد نوشته ها..
(۲) -
عکس نوشته..
(۸) -
کافکایی ها..
(۷) -
یادداشت های کامو..
(۴) -
خاقانی خوانی..
(۵) -
براهنی ها..
(۴) -
تفسیرخوانی - سورآبادی
(۳) -
کتاب گویی..
(۶) -
برای دیدن..
(۲) -
کاریکلماتور های شاپور
(۱)
کلمات کلیدی
بایگانی
- مهر ۱۳۹۷ (۱)
- مهر ۱۳۹۶ (۱)
- تیر ۱۳۹۵ (۳۲)
- خرداد ۱۳۹۵ (۲۱)
آخرین مطالب
-
۹۷/۰۷/۱۱سه واقع نگاری و یک نگاه عمومی
-
۹۶/۰۷/۲۶شاهد
-
۹۵/۰۴/۱۸عکس هشتم..
-
۹۵/۰۴/۱۸عکس هفتم..
-
۹۵/۰۴/۱۷عکس ششم..
-
۹۵/۰۴/۱۲کبوتر..
-
۹۵/۰۴/۱۲شب قوزی - فرخ غفاری
-
۹۵/۰۴/۱۱پلنگ های کافکا..
-
۹۵/۰۴/۱۱هفتمین کافکایی..
-
۹۵/۰۴/۱۰Irrational Man- Woody Allen
پیوندهای روزانه
